| | Namera rada je da kroz dijalektiku između metodologije za koncipiranje
arhitektonskih formi, sa jedne strane i interpretacije ideje sa druge strane,
približi proces projektovanja kao put pojavnosti arhitektonskog dela.
Rad se bavi jednim metodološkim korakom koji se odnosi na podsticanje
istraživanja u obrazovanju arhitekte. U savremenoj praksi, postoje brojni
nedostaci koji se odnose na jasan pravac procesa projektovanja, nedostatak
objedinjene metodologije istraživanja i uopšte jedan nedostatak širokog
teorijskog okvira. Polazište rada se zasniva na teorijskim postavkama
Imanuela Kanta koji upotrebljavajući termin Genij kao metaforu, aludira na diskutuje razvoj i uspostavljanje okvira koji podstiče istraživače-
projektante, usmeravajući ih na čulnu spoznaju različitih aspekata konteksta
kojem se eksplicitno priznaju vrednosti (dobre i loše) obraćanjem pažnje na
epistemološka pitanja koja uključuju znanje, njegovu prirodu i oblike, put njegovog
sticanja i saopštavanja, te na ontološka pitanja koja se tiču odnosa među
ljudima i ljudi prema svetu...
Ovaj oscilirajući odnos, složen i prtivrečan, predstavlja svojstveni medijum ka
arhitekturi. Spajanjem navedenih razgraničenja, rad nastoji da približi proces
nastanka arhitektonskog dela kako bi pojačao razumevanje, odnos i konačno –
upotrebu prostora.
|
